-
1 иман
сущ. 1) рел.вера (в бога), верование 2) вера, убеждение 3) совесть ▪ iman kiterergä веровать, верить, уверовать ▪▪ iman kitmäskä не ждать ничего хорошего ▪▪ iman satarğa поступиться совестью ▪▪ imanım kamil абсолютно уверен, совершенно уверен ▪▪ iman(ın) uqıtu наставить на ум, дать взбучку ▪▪ imannan qaçqan şaytanday как чёрт с ладана
См. также в других словарях:
iman — is. <ər.> 1. İnanma, dərin inam. <Nüşabə:> Sənə qəlbimdə bir iman vardı; Könlümü şübhə, tərəddüd sardı. A. Ş.. <Kərimxan:> Hələ də öz imanında möhkəm qalmaq istəyirdi. M. İ.. // İslamiyyətdə: dinə, Allahın birliyinə,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
